

ความท้าทายอันยิ่งใหญ่ของประเทศไทยก็คือ การก้าวข้ามกับดักรายได้ปานกลางคือยกระดับรายได้ต่อหัวของคนไทยให้เท่าเทียมกับประเทศพัฒนาแล้ว ซึ่งรัฐบาลไทยก็ได้ตั้งความหวังไว้ว่าจะสามารถขับเคลื่อนประเทศไทยไปสู่เป้าหมายของประเทศ 4.0 ซึ่งจะเป็นประเทศที่นอกจากจะพัฒนาแล้วยังจะเป็นประเทศที่ดำรงอยู่บนพื้นฐานขององค์ความรู้และนวัตกรรม ไม่ได้อาศัยแต่เพียงทรัพยากรธรรมชาติ มรดกทางวัฒนธรรมจากบรรพบุรุษ และแรงงานไร้ทักษะ ดังนั้น การลงทุนในการวิจัยและพัฒนานวัตกรรม ตลอดจนการสร้างทักษะวิจัยและนวัตกรรมจึงเป็นเงื่อนไขสำคัญที่ทำให้ความคาดหมายสัมฤทธิ์ผลได้ในอนาคต
ในปัจจุบัน เป็นที่ทราบกันดีว่าจำนวนและคุณภาพของบุคลากรวิจัยและนวัตกรรมไม่เพียงพอและไม่ตรงต่อความต้องการของภาคผลิต บริการชุมชน และสังคมของประเทศ ประเทศไทยจึงได้วางเป้าหมายว่าจะต้องเพิ่มสัดส่วนของบุคลากรด้านวิจัยและพัฒนาที่ทำงานวิจัยเทียบเท่าเต็มเวลาต่อประชากรจาก 25 คนต่อประชากร 10,000 คน ในปัจจุบันเป็น 30 คนต่อประชากร 10,000 คนภายใน 5 ปีข้างหน้า (ปี2570)