วัตถุประสงค์:
คัดเลือกนิทานพื้นบ้านล้านนาจำนวน 5 เรื่อง เพื่อจัดทำเป็นหนังสือนิทานเสียง (Talking book) ที่เหมาะสมกับเด็กระดับปฐมวัยและระดับประถมศึกษาตอนต้น โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อใช้เป็นสื่อการเรียนการสอนมัลติมีเดียสำหรับเด็ก ซึ่งเป็นหนึ่งในการศึกษาเชิงหรรษา (Edutainment) ที่จะทำให้เด็กได้เรียนรู้ไปพร้อมกับได้รับความสนุกสนานเพลิดเพลิน ตลอดจนได้เรียนรู้คุณธรรมที่ดีอันจะเป็นพื้นฐานความคิด จิตใจที่ดีของวัยเด็กและเมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ในอนาคตเรื่องย่อ:
ในอดีตนั้น งูเหลือมเป็นงูที่มีพิษมากที่สุดพอๆ กับขนาดตัว พิษของมันรุนแรงมากถึงขนาดว่าถ้ามันฉกรอยเท้าใครแล้ว เจ้าของรอยเท้าจะเสียชีวิตในทันที ต่อมาวันหนึ่ง งูเหลือมกับกาแข่งกันว่าใครจะมีฤทธิ์มากกว่ากัน ต่างฝ่ายต่างโอ้อวดฤทธิ์ของตน โดยกาบอกว่าตนเองนั้นสามารถกินซากสัตว์ที่ตายแล้วได้มากมาย มีจำนวนมากแค่ไหนก็กินได้หมด ฝ่ายงูเหลือมก็อวดว่าพิษของตนนั้น ใครที่ถูกตนเองฉกเพียงแค่รอยเท้า ตัวอยู่ที่ไหนก็จะตายทันที จึงต้องพิสูจน์ว่าคำโอ้อวดนั้นจะจริงหรือไม่ จึงตกลงกันว่าวันรุ่งขึ้นเมื่อชาวนามาไถนา งูเหลือมจะต้องกัดชาวนาให้ตายแล้วกาจะกินศพชาวนานั้นให้ดู ฝ่ายชาวนามาไถนา จับปูได้สามตัว กะว่าจะเอาไปจี่ให้ลูกกิน แต่เผอิญวันนั้นไม่ได้เอาข้องไปด้วย มีแต่ตัว ชาวนานุ่งกางเกงสะดอ ไม่รู้จะเอาปูไปเก็บไว้ที่ไหนก็เลยจับปูยัดไว้บริเวณหัวกางเกงที่ต้องมัดให้แน่นเวลานุ่ง พอไถนาเสร็จ ก็ใกล้ค่ำชาวนาก็เดินกลับบ้าน พอชาวนาเดินมาถึงบริเวณที่กาและงูเหลือมอยู่ งูเหลือมเห็นชาวนาเดินผ่านไปแล้ว จึงไปกัดรอยเท้าของชาวนาที่เดินไปแล้ว เพราะอยากจะอวดฤทธิ์ของตนให้กาได้เห็น พองูเหลือมกัดรอยเท้า ชาวนาก็ล้มตัวนอนตายลงทันที แต่ปูที่ชาวนาจับมัดไว้ในหัวกางเกงสะดอก็ยังดิ้นกระดุกกระดิก กาที่จับอยู่ตรงปลายไม้ มองลงมาไกลๆก็เห็นพุงของชาวนาดิ้นอยู่ก็เลยเรียกงูเหลือมไปดู และบอกว่าชาวนายังไม่ตายสักหน่อย ไหนว่าพิษร้ายหนักหนา ฝ่ายงูเหลือมเห็นดังนั้นจึงเสียใจว่าแพ้กา ร้องไห้ไปสามวันเจ็ดวัน พอเสียใจหนักเข้าก็เลยถอนพิษทุกอย่างออกจากตัว ตัดสินใจแบ่งพิษไปให้สัตว์อื่นๆ จนหมด ฝ่ายสัตว์และแมลงตัวเล็กตัวน้อย อย่างเช่น แมงป่อง ตะขาบ ผึ้ง หมาร่าก็มาเอาพิษที่งูเหลือมคายไว้ไปคนละเล็กละน้อยจนพิษงูหมดเกลี้ยง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา งูเหลือมก็เลยกลายเป็นสัตว์ที่ไม่มีพิษมาจนถึงปัจจุบัน
