การจัดการหลังความตายในประเทศไทยเป็นปฏิบัติการกําลังก้าวเข้าสู่จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงตามกรอบของความเป็นสมัยใหม่ในหลายมิติ ซึ่งเป็นผลจากการเป็นส่วนหนึ่งของสังคมไทยในระบบโลกความตายและการจัดการหลังความตายซึ่งเคยอยู่ภายใต้การผูกขาดของศาสนา ปัจจุบันได้ถูกปัจจัยเชิงโครงสร้างทางสังคม เช่น ทุนนิยม บริโภคนิยม ความเป็นเมือง เข้ามาแทรกแซง ทําให้เทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์เริ่มเข้ามามีอิทธิพลต่อการจัดการหลังความตายมากขึ้น และส่งผลให้กลไกการจัดการหลังความตายค่อย ๆ ปรับตัว และกลายเป็นสินค้ามากขึ้น
การศึกษาครั้งนี้ใช้วิธีวิทยาเชิงการตีความ ความตายและการจัดการร่าง (ศพ) ถูกทําความเข้าใจผ่านสิ่งไม่มีชีวิต ทั้งที่เป็นวัตถุ สิ่งของ พื้นที่ ซึ่งมีค่าเป็น artefact ของความตาย 4 กลุ่ม ได้แก่ ร่างหรือศพของผู้เสียชีวิตในรูปแบบต่าง ๆ วัตถุ-สิ่งของ-เครื่องประกอบพิธี และสถานที่จัดการหลังความตาย รวมทั้งศึกษาผ่านผู้กระทําการ ที่บอกเล่าเรื่องราว ที่คลี่ให้เห็นถึงอุดมการณ์ ปฏิบัติการ ที่ถูกสถาปนาขึ้นอย่างซับซ้อน
