ระบบการให้ทุนสนับสนุนการวิจัยของประเทศ มีการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่เมื่อไม่นานมานี้ โครงการนี้พยายามจะตอบคำถามที่ว่า ระบบการให้ทุนสนับสนุนการวิจัยในปัจจุบัน จะสามารถตอบสนองต่อความต้องการงานวิจัยทางการเกษตรของประเทศในสภาวะที่จะต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงของบริบทโลกและบริบทภายในประเทศได้ดีเพียงใด โดยใช้การมองอนาคตของพืชเศรษฐกิจหลักของประเทศ 3 พืช คือ ข้าว มันสำปะหลัง และ อ้อย เป็นกรณีศึกษาการดำเนินงาน ใช้การรวมรวมข้อมูลจากเอกสาร และสื่อต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง รวมทั้งข้อมูลจากคลังข้อมูลงานวิจัยไทย (Thai National Research Repository, TNRR) นำมาประมวลและวิเคราะห์ในประเด็นต่าง ๆ รวมทั้งเปรียบเทียบระบบการให้ทุนวิจัยพืชทั้งสาม ในช่วงที่เป็นทุนวิจัยมุ่งเป้าที่อยู่ภายใต้การบริหารของ สวก. สวทช. และ สกว. (พ.ศ. 2557-2562) และช่วงของระบบการให้ทุนวิจัยในปัจจุบัน (2563-2566) ผลจากการวิเคราะห์ได้ประมวลให้เห็นสถานภาพและการเปลี่ยนแปลง แนวโน้ม โอกาส ปัญหาอุปสรรค ทิศทางในอนาคต และงานวิจัยที่ต้องการของอุตสาหกรรมของแต่ละพืชตั้งแต่ต้นน้ำถึงปลายน้ำ ผลการเปรียบเทียบการดำเนินการในการให้ทุนวิจัยพืชทั้งสามในสองช่วงเวลาดังกล่าวชี้ให้เห็นเด่นชัดว่า ในช่วงที่เป็นทุนวิจัยมุ่งเป้าการให้ทุนวิจัยของทุกพืชมีกรอบวิจัยที่ชัดเจน และมีกลไกในการควบคุมให้งานวิจัยเป็นไปในแนวทางที่กำหนด แต่ในระบบการให้ทุนวิจัยในปัจจุบัน ไม่มีทั้งกรอบการวิจัยและกลไกในการควบคุม อีกทั้งงบประมาณวิจัยที่ได้รับในแต่ละพืชก็น้อยมาก เมื่อเทียบกับมูลค่าของอุตสาหกรรมของแต่ละพืชและจำนวนเกษตรกรและบุคลากรที่เกี่ยวข้อง คณะผู้เขียนจึงมีความเห็นว่า ระบบการให้ทุนสนับสนุนการวิจัยในปัจจุบัน คงไม่สามารถตอบสนองต่อความต้องการงานวิจัยและพัฒนาสำหรับอุตสาหกรรมของพืชทั้งสามในอนาคตได้ และได้ให้ข้อเสนอแนะแนวทางการบริหารทุนวิจัยของพืชทั้งสามอันจะนำไปสู่การพัฒนาที่จะทำให้อุตสาหกรรมของพืชทั้งสามยืนอยู่ได้อย่างมั่นคง ภายใต้กระแสการเปลี่ยนแปลงของบริบทโลกและบริบทภายในประเทศ