การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อค้นหาปัจจัยทํานายการปฏิบัติของประชาชนไทยต่อผู้ที่เคยติดเชื้อโรคโควิด-19 หรือผู้ถูกกักกัน และประเมินผลกระทบจากการระบาดของโรคโควิด-19 และผลกระทบจากนโยบายหรือมาตรการในการป้องกันโรคโควิด-19 ของรัฐบาล ผลการศึกษา พบว่า กลุ่มตัวอย่างน้อยกว่าครึ่งหนึ่งปฏิบัติการป้องกันโรคโควิด-19 ต่อผู้ที่เคยติดเชื้อโรคโควิด-19 และต่อผู้ถูกกักกันอยู่ในระดับสูง โดยบริบทแวดล้อม การรับรู้ข้อมูลเกี่ยวกับโรคโควิด-19 และการได้รับผลกระทบจากโรคโควิด-19 เป็นสามตัวแปรสําคัญในการทํานายการปฏิบัติของประชาชนไทยต่อผู้ที่เคยติดเชื้อโรคโควิด-19 หรือผู้ถูกกักกัน ขณะที่การสื่อสารผ่านสื่อออนไลน์จะส่งผลต่อทัศนคติของคน ส่วนการสื่อสารผ่านโทรทัศน์จะมีอิทธิพลต่อการรับรู้ถึงผลกระทบที่เกิดขึ้น นอกจากนี้ ผลการศึกษายังแสดงให้เห็นว่า กลุ่มตัวอย่างได้รับผลกระทบมากในเรื่องของสุขภาพและการป้องกันโรค และเศรษฐกิจ ดังนั้นผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องควรส่งเสริมให้ประชาชนไทยปฏิบัติการป้องกันโรคโควิด-19 ที่ถูกต้องต่อผู้ที่เคยติดเชื้อและผู้ถูกกักกัน เพิ่มขึ้น ซึ่งต้องมุ่งเน้นการค้นหาข้อเท็จจริง การอ้างอิงหลักฐาน การสื่อสารที่ชัดเจน และมุ่งเน้นการพัฒนาจิตใจ โดยใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ การจัดทําฐานข้อมูล เพื่อใช้ในการตัดสินใจที่ถูกต้อง แม่นยํา ตรงประเด็น รวดเร็วทันเวลา ควบคู่กับการมีกรอบการดําเนินงานที่ชัดเจนและการบังคับใช้กฎหมายที่เข้มงวดต่อไป

[เพิ่มเติม] อ่าน รายวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง "ปัจจัยทำนายการปฏิบัติของประชาชนไทยต่อผู้ที่เคยติดเชื้อหรือผู้ถูกกักกัน และผลกระทบจากการระบาดของโรคโควิด-19 (ระยะที่  1)" ได้ ที่นี่